Vierhoekmoes

Het Hofje der Planters is een populair moestuinhandboek, geschreven door Pieter De Backer die leerkracht was aan een tuinbouwschool. De eerste editie dateert van 1917, maar tot de jaren 1950 verschenen nieuwe uitgaves. De meeste gewassen die De Backer beschreef, staan vandaag nog steeds in onze moestuinen: tomaten, erwten, pompoenen, aardappelen… Maar andere vind je nu minder vaak terug, zoals kapucijnerbaard (losbladerig witloof of bladcichorei) en melde (dat vandaag eerder als ‘onkruid’ gekend is).

Ook vierhoekmoes of Nieuw-Zeelandse spinazie, is zo’n minder gekende soort. Nochtans is het een najaarsgewas met tal van voordelen. Je kan het tot oktober of november oogsten. Het gewas heeft heel wat voordelen tegenover wat we kennen als ‘gewone’ spinazie. Vierhoekmoes is stevig en minder kwetsbaar voor ziekten en ongedierte. De plant kruipt voort waardoor de opbrengst meestal groot is. Je zaait het eenmalig en kan er lang van oogsten. Bij het bereiden krimpt het moes minder in de pan dan gewone spinaziebladen. Waarom vierhoekmoes vandaag minder populair is in de moestuin: daar hebben we het raden naar. Misschien gaat de voorkeur uit naar andere spinaziesoorten door het eerder taaie blad van vierhoekmoes? Wie weet ben je nu ook wel benieuwd om vierhoekmoes een kans te geven. 

Uit: Het Hofje der Planters, P. De Backer, 1917.